Дар Балхи дудолуд

пажмурда мешуд охирин гулбарг,

Ҳалқи гиёҳи ташна мехушкид,

Он охирин нигоҳ, ки то моҳ мерасид

андешаи заминии моро,

Афсӯс, хору зор дур аз нигоҳгоҳи куҳан буд,

Ширини ман! Ширин!

Эҳсос кардам осмон бисёр ҳассос аст,

яъне ба мисли чашми ман аз дидани шодии инсонҳо

Ману туем дарахт, –

(агар баҳор кунад боғ, сабзрӯҳ шавад)

Дарахт дар чамани хештан баҳор кунад.

Тоҷикистон! Кишвари ман!

То ҳамеша «Шоҳнома» ифтихори туст,

Ҷовидона рӯҳи Фирдавсӣ мададгори табори туст,

Ҳой!

Аз хоби сияҳ бархез!

Аз қофилаҳои рафта қафо мондем,